गोदावरी
'अश्रद्धेकडून श्रद्धेकडचा प्रवास'... चित्रपटाचं उपशीर्षक एक प्रकारची हमी, सकारात्मकता देऊन जातं ...आमच्यासारख्या सर्व सामान्य प्रेक्षकांना 'and they lived happily ever after' ची इतकी सवय आहे कि सिनेमा म्हटलं कि पहिल्यांदाच 'शेवट गोड होतोय ना ' या कडे लक्ष लागून राहतं. ..आणि ते , 'गोदावरी' हा चित्रपट पूर्ण करतो.. गोदातिराची दृश्य हि या चित्रपटाचा 'USP' आहे. सुरुवातीपासून शेवट पर्यंत पात्रांच्या आयुष्यातल्या समस्या किंवा उतार चढाव दाखवले असले तरी 'गोदामाई' सतत आशावाद दाखवत राहते. निशिकांत चा स्वतःचा स्वतःशी सुरु असलेला संघर्ष अधोरेखित तर होत राहतोच पण चित्रपटात त्याचं डबकं होऊ दिलेलं नाही. परंपरा म्हणजे ' प्रवाह '...नदीसारखा...जशी नदी थांबत नाही तशी परंपराही..त्यात फक्त जाणिवांची भर पडत राहते...मात्र आपण परंपरेला देणं लागतो...आणि त्यात काहीही गैर नाही ..अशी एक एक उत्तरं निशिकांत ला सापडत जातात. चित्रपटाची इतर पात्र हि जणू निशिकांत च्या गुरुची भूमिका बजावतात. त्याचे आई-वडील, पत्नी गौतमी, मुलगी सरिता, मित्र केशव, फुगेवाला