gauri says

  'काश्मीर फाईल्स' ची चर्चा आज सर्वत्र होते आहे. कुणी कितीही नावं ठेवो , propaganda म्हणो पण जो परिणाम साधायचा, तो या सिनेमा ने नक्की साधलाय. एखादी कलाकृती लोकांच्या वैचारिक पातळीपर्यंत किती परिणामकारक ठरू शकते याचं उत्तम उदाहरण म्हणजे 'काश्मीर फाइल्स'. एक कलाकृती म्हणूनही ती तितकीच दर्जेदार आहे हे निर्विवाद आहे. कलेचा थेट परिणाम समाज घडवून आणण्यासाठी होतो हे काश्मीर फाइल्स ने सिद्ध केलं आहे. A rated सिनेमा असल्यामुळे वयाची अठरा वर्ष पूर्ण केलेल्यांनीच तो पाहायचा आहे मात्र एकूण चित्र असं आहे कि या सिनेमाची चर्चा अठरा वर्ष वयापेक्षा लहान असलेल्यांमध्येही तितकीच होत आहे. नेमकं काय घडलं होतं हे जाणून घेण्याची उत्सुकता लहान मुलांमध्येही दिसत्ये. सिनेमा , हे क्रांती घडवून आणण्याचं एक सशक्त माध्यम आहे हे काश्मीर फाइल्स ने दाखवून दिलं आहे.   विवेक अग्निहोत्री यांनी पात्र निवड अतिशय उत्तम केलेली आहे. ब्रह्मा, विष्णू आणि महेश आणि डिजिपी हि चारही पात्र उत्तम साकार केली आहेत.  सिनेमा मध्ये प्रत्येक पात्राची एक आपली कहाणी आहे. IAS व DGP पदावर कार्यरत असूनही असमर्थ ठरलेल...

स्वर्गीय मनोहर गोपाळकृष्ण पर्रीकर.. फार कमी लोकांच्या बाबतीत 'बस नाम ही काफी है' असे उद्गार निघतात. पर्रीकर सर हयात असतानाही 'नाम हि काफी था', आणि आज ते आपल्यात नाहीत तरीही 'नाम हि काफी है'... मनोहर पर्रीकर म्हणजे देश भक्ती  , मनोहर पर्रीकर म्हणजे तत्वनिष्ठा ,मनोहर पर्रीकर म्हणजे ध्यास , मनोहर पर्रीकर म्हणजे कार्यमग्नता, मनोहर पर्रीकर म्हणजे अखंड सावधानता, मनोहर पर्रीकर म्हणजे साक्षात हिंदुत्व ... आयुष्याच्या शेवटच्या घटका मोजताना सुद्धा ज्यांचा देशाप्रतीचा समर्पणभाव अखंड राहिला असं अद्वितीय व्यक्तिमत्व म्हणजे पर्रीकर सर.  त्यांच्या या समर्पण भावनेची सुद्धा खिल्ली उडवणारे अनेक होते पण त्या सगळ्याला न जुमानता , नाकातोंडात नळ्या असताना , मृत्यू समोर दिसत असताना सुद्धा ते अविरतपणे कार्य करत राहिले. ..राष्ट्रभक्ती हि केवळ १५ आगस्ट व २६ जानेवारीला गाणी गाण्यापुरती मर्यादित न ठेवता प्रत्येक दिवशी देशाचा विचार करून कार्यरत राहण्यात आहे, हे ज्यांनी दाखवून दिलं ते म्हणजे श्री.मनोहर गोपाळकृष्ण पर्रीकर.. आज तिसऱ्या स्मृतिदिवशी सुद्धा पर्रीकर सर आपल्यात त्यांच्य...

  जागतिक महिला दिन..बायकांचा उदो उदो करण्याचा दिवस..मी नेहमीप्रमाणे क्लास ला पोहोचण्याकरता निघाले..जाता जाता आजूबाजूला दिसणाऱ्या हॉटेल्स कडे नजर गेली. आज week day असूनही बायकांच्या तुडुंब गर्दीने हॉटेल्स भरून वाहत होती. पण का कोण जाणे महिला दिनाच्या या सगळ्या जल्लोषात काहीतरी अपुरेपणा जाणवत होता.     हे सगळं एकीकडे डोक्यात घोळत होतं . क्लास ची वेळ संपत आली तसं माझ लक्ष बाजूने येणाऱ्या आवाजाकडे गेलं. क्लास च्या आवारात राहणाऱ्या watchman च्या घरातून आवाज येत होता. त्याची बायको गरम गरम पोळ्या लाटत मुलांना जेवू घालत होती. महिला दिनाचं औचित्य आणि हे दृश्य , मगाशी जे अपुरं वाटलं ते इथे पूर्ण झालं..या सगळ्या सुद्धा कर्तबगार महिला नाहीत का? फक्त आता महिलांच्या या बाजूला कर्तबगारी म्हणून बघणं आपण सोडून दिलंय. हो.. आपणच सोडून दिलंय..    आपल्या दृष्टीने कर्तबगार महिला कोण ? तर उच्च विद्याविभूषित, नवर्‍याच्या तोडीस तोड मिळवणारी, ऑफिस मधल्या चार पुरुषांची बॉस असलेली. यापैकी काही जणी घरचं पाहून सगळं करतात तर काही जणी घरच्या कामांना मदत घेतात. पण महत्वाचं काय ...