gauri says

    आज बरोबर 5 वर्ष झाली तू आमच्यात नसून..5 वर्ष..म्हटलं तर मोठा काळ..पण एक तो दिवस आहे आणि एक आजचा दिवस..तुझी आठवण आली नाही असं झालंच नाही कधी..या निमित्ताने तुला हे प्रेमाचं पत्र..      तशी मी कुत्र्यांना घाबरणारीच बरं का? त्या टोकाला कुत्रा दिसला की या टोकावरून मागे फिरणारी..आता मात्र वाटतं, का नाही भिती घालवायचा प्रयत्न केला मी आधी?..जगातल्या सर्वात सुंदर प्रेमाचा अनुभव घेण्याचा प्रयत्न का नाही केला कधी?      लग्ना अगोदर मी इथे घरी यायचे तेव्हा मी दिसल्या दिसल्या तू इतका भुंकायचास की मी गेट उघडून आत यायलाही घाबरायचे..तेव्हा वाटलंही नव्हतं की पुढे तू माझा खास दोस्त होशील..      2006 साली जेव्हा तुला सचिन ने घरी आणलं तेव्हा आम्ही कॉलेज च्या दुस-या वर्षाला होतो..दोन अडीच महिन्यांचा होतास तू..छोटासा.. मस्तीखोर..घरभर फिरायचास..खुर्चीवर चढून बसायचास..या गमती जमती कळायच्या मला आणि हे सगळं मी miss केल्याचं वाईटंही वाटायचं..      आमचं लग्न ठरल्यावर एक गोष्ट माझे बाबा मला नेहमी सांगायचे..बूझो जेव्हा तुला accept करेल ते...

  गणित विषयाशी माझी गट्टी जमली नाही ती नाहीच कधी..बेरीज, वजापाकी, गुणाकार, भागाकार, पाढे पाठ करणं हे सगळं मी शाळेत असताना केलं ते केवळ नाइलाज म्हणून ..नावडता विषय तर तो होताच माझा पण मला भिती होती गणिताची..phobia..म्हणजे लोकांना उंचीचा phobia असतो..अंधाराचा असतो..तसा मला गणिताचा..माझ्या मनाने हे ठरवलेलं असायचं की बास हे आपल्याला येणार नाही..एखादं गणित सोडवायला पहिली step काय इथेच मुळात डोकं चालत नसे..भिती मुळे मी गणिताचा अभ्यास तसा नावडीनेच करायचे..पण डोक्यात घुसतंय का हे बघायचेच नाही..आणि ऐन परीक्षेच्या आदल्या दिवशी मला काहिही येत नाही या भितीने भोकाड पसरायचे..मग आई ची थोडी बोलणी खायची..ती समजावेल तितकं समजून घ्यायचं आणि पेपर द्यायचा..आईच्या प्रयत्नांमुळे मी गणितात कधी नापासही झाले नाही किंवा काठावर pass ही झाले नाही..खूप भारी नसले तरी ok marks मिळायचे..गेल्याजन्मी काय पापं केली आणि गणित विषय या जन्मात भेटला असं नेहमी वाटायचं मला..     पण या सगळ्याला छेद दिला तो पाचवीच्या वर्षाने..आईने माझ्यापुढे हात टेकले आणि मला गणिताचा क्लास लावला...मुळात जो विषय मला आवडत नाही त्य...

    निसर्गाच्या किमयेतील मला ठाऊक असलेला हा आविष्कार की जो खरं तर फळ आहे का भाजी हे कोडंच कधी उलगडलेलं नाही..    प्रथिनं , खनीजं , कर्बोदकं या आणि अशा अनेक पोषण मूल्यांचा खजीना फणसात आहेच..शिवाय झाड म्हणूनही फणस उपयुक्त..फणसाच्या लाकडाला वाळवी लागत नसल्यामुळे फर्निचर साठी याचा भरपूर वापर होतो..गराचा भाग सोडल्यास उरलेला 55 ते 65% भाग हा प्राण्यांसाठी खाद्य म्हणूण उपयोगाला येतो..    वा..काय कमाल आहे निसर्गाची..म्हणजे बघा हां..तसं फणस हे स्वयंभू झाड..अपोआप रुजतं ..आपोआप वाढतं ...स्वत: स्वत:ला बहरवतं..तसा maintainence काहीच नाही..आणि असं सगळं असूनही या फणसाचं कोडं उलगडंत नाही..ज्यांना भाजीतून आनंद मिळतो अशांसाठी तो भाजीच्या रुपात समोर येतो..ज्यांना गरे किंवा साटं आवडतात त्यांच्यासाठी तो फळ म्हणून प्रकटतो..आणि एवढं सगळं असूनही हे असं का याचं उत्तर आपल्याकडे नाही.    माणसांचं पण असंच असतं का? आपण म्हणतो ना  "हा माणुस काही बुवा आपल्याला अजून समजत नाही..". म्हणजे पाहिलं तर त्याचं सगळं वागणं बोलणं उघड उघड असतं..मनमिळावू असतो..चार लोकांप्रमाण...