मोबाईल फोन उवाssच

   
हॅलोss ....हो..आज मी म्हणतोय हॅलो...एरवी तुम्ही सगळे म्हणता ना मला उचलल्यावर..म्हणून म्हटलं आज आपणंही म्हणून बघावं कसं वाटतंय..ओळखलंत का नाही मला..? हो हो तोच मी...जो कधी एके काळी बांधलेला असायचो आता मोकाट असतो..अहो तोच ओ..ज्याच्याशिवाय तुम्ही सद्ध्या जगू शकत नाही..सकाळी उठल्या उठल्याही मी लागतो आणि रात्री झोपण्यापूर्वी सुद्धा मीच लागतो..हां..आता बरोबर ओळखलंत..तुमचा जिवाभावाचा मोबाईल फोन मी..
   मला फारंच भारी वाटतं बुवा..खरं तर मी एक वस्तू..ज्याला तुम्हीच निर्माण केलंत..पण आज माज मी करतोय की!!! हल्ली बघावं त्याच्या हातात मीच आणि माझे सख्खे चुलत भाऊच सगळे..अहो म्हणजे..मी जर samsung चा फोन तर ..redmi ..one plus 7 आणि आमच्यात सर्वात श्रीमंत चुलता म्हणजे i phone...सगळीकडे मी आणि माझे चुलतेच... आम्हीच राज्य करतोय..बरं त्या माझ्या सावत्र भावंडांबद्दल नाही बोलत मी..desktop, laptop, tab..तसं आमचं जमतं पण तरी फारसा contact नसतो त्यांच्याशी..अहो का काय? मी रोज तुमच्या बरोबर..उठता आणि खिशात घालता..ही सावत्र भावंड नेहमीच असतात तुमच्यासोबत असं नाही ना..आणि असली तरी माझ्याशिवाय कुठे पान हलतंय..आता तर काय earphones आणि bluetooth handsfree मुळे तुम्ही गाडी चालवताना..काम करतानाही मला कानाला न लावता बोलू शकता..तुमच्यावर जरी सरकार ने द्विभार्या प्रतिबंधक कायदा लागू केला असला तरी तो मला लागू नाही बरं..मी माझ्या choice ने यातलं एक किंवा दोन्ही स्वीकारू शकतो...आणि गमतीची गोष्ट म्हणजे तुमच्या बायका जशा तुमच्या मागे मागे करतात तशा या मात्र माझ्या मागे नसतात..
   बरं हे सगळं ठीक आहे..पण मला माझी privacy काही राहिलेलीच नाही की ओ..जिथे तिथे घेऊन जाता मला स्वत:सोबत..हल्ली तर काय माझं खाद्य सुद्धा त्या powerbank मुळे जवळ बाळगता येतं..पूर्वी निदान charging ला लावताना तरी मला privacy मिळायची..आता जेवताना मी..झोपताना मी..अगदी toilet bathroom मधे सुद्धा मीच...बाकी ठिकाणी नेलंत ठीक..पण संडासातही सद्ध्या मला नेल्याशिवाय मलविसर्जन का काय म्हणतात ते होत नाही म्हणे तुमचे..हल्ली म्हणे डॉक्टर बुवा बद्धकोष्टावर 'मोबाईल घेऊन बसा' असा वैद्यकीय सल्ला देतात..मला तर वाटतं तुम्ही मलविसर्जन कसे करावे हे सुद्धा google वर बघून करत असाल..कारण तेही कसं करायचं हे तुम्ही विसरलेला असाल याबद्दल शंका नाही..
    आता पूर्वी कसं माझा उपयोग हा फक्त फोन करणे ..फोन घेणे आणि मेसेज पाठणे एवढाच असे..आता मी फोटो सुद्धा काढतो (तुम्ही कसेही दिसत असाल तरी)..पण आता माझ्यातून तुम्हाला जगात डोकवायचंय..सगळं बसल्या जागी मिळवायचंय म्हणून internet का काय म्हणतात ते आलं आणि माझा खुराक तुम्हीच वाढवला..म्हणून ही powerbank...असो..आहे त्यापेक्षा जास्तं हवं हा तुम्हा मनुष्यांचा स्वभावंच पडला..चालायचंच..
   खरं सांगू का? हल्ली तुमच्या घरात वावरत असताना काय किंवा बाहेर काय.. मला प्रश्न पडतो की नक्की यंत्र कोण? मी का तुम्ही? सगळे आपले छाप गोळे..मुंडकी खाली घालून माझ्याकडे पाहत बसलेले..तुमची मुंडकी तशीच राहतील याची भिती तुमच्यापेक्षा जास्तं मला वाटत असते..कधी कधी तर माझ्या आसपास भुतं वावरतायत या भीतीने मी इतका vibrate होतो की आता मीही यामुळे रामरक्षा आणि मारुती स्तोत्र नियमित म्हणू लागलो आहे..
   मलाही google access असला तरी एवढं नक्की सांगतो की माझ्यात जग नाही. जगात मी आहे..मी नव्हतो तेव्हाही जग सुरू होतं आणि मी नसलो तरी जग सुरूच राहणार आहे..माझ्यामुळे तुम्ही अधिक संपर्कात आलात हे जरी खरं असलं तरी मी नव्हतो तेव्हाही संपर्क असायचा..योग्य तेवढा..ना जास्तं ना कमी..आणि यामुळेच का काय पण  संपर्कात येण्याची ओढ होती..पण यामुळे आपल्या जवळ असलेल्यांशी..आपल्या कुटुंबियांशी संपर्क तुटलेला नव्हता..इथे आज तुम्ही भूत बनून अखंड माझ्यात लक्ष देऊन असल्यामुळे घरातल्यांशी दुरावलायत का हे वेळेस ओळखा..मी यंत्र आहे हे विसरू नका..माझा तुम्हाला प्रचंड उपयोग आहेच की..जगातल्या सर्व श्रेष्ठ यंत्रातल्या यादीत तुम्हीच मला नेलंत..पण उपयोगाची वस्तू एवढंच माझं स्थान असू द्या..आज एक वस्तू असूनही वस्तूत रूपांतर होत असलेल्या हाडामासाच्या माणसाला मी हे सांगायची वेळ आली आहे..
   उद्या तुमची ख्याली खुशाली इतरांना कळवायला नक्की माझा उपयोग होईल..अगदी एका क्षणात होईल. पण तुमची ख्याली खुशाली बघायला तुमचे कुटुंबीयच आहेत हे जाणून घ्या..तुम्ही मेल्याचा संदेश जरी माझ्या माध्यमातून इतरांना मिळाला तरी तुम्ही गेल्याचं दु:ख तुमच्या कुटुंबीयांनाच होणार..तेच तुमची आठवण काढणार..मी नाही...
   बास बास..एवढं प्रवचन पुरे..आहो आता मलाही खोड लागलीये..एवढी वर्ष google, facebook, whatsapp सारखे भाडेकरू राहतात माझ्या सोबत..मग थोडं काहितरी मलाही कळायला लागलंच असेल की..म्हणून आपलं..
   तेव्हा..कानठळ्या बसतील एवढ्या जोरात फोनवर बोलायच्या तुमच्या सवयीवर काही इलाज शोधाल ही इच्छा व्यक्त करून माझे 200 शब्द संपवतो..
   - तुमचा 'यावच्चंद्रदिवाकर मोबाईल फोन...

फोटो सौजन्य: गूगल
   
   
     

Comments

Popular posts from this blog

एका अंघोळीची गोष्ट

कल्हई

श्री स्वामी समर्थ..