लळा 🥰🥰🥰🥰

   ही एक अशी भावना आहे जी वय, जात,पात, धर्म, वर्ण सगळ्याच्या पलिकडे घेऊन जाते..इथे आपण, हा माणुस आहे का प्राणी आहे का पक्षी आहे का हे एक वृक्ष आहे असा भेदभाव नक्कीच करत बसत नाही..

एकदा का लळा लागला की वाटणारी ओढ आपण रोखू शकतो का?

    खूप दिवसांपासून जे पाहत आले त्या बद्दल आज लिहावंसं वाटलं..आमच्या समोरच्या बंगल्यात खडतरे नावाचं वृध्द दांपत्य गेली बरीच वर्ष राहतंय..अगदी जक्ख म्हातारे नसले तरी साधारण 70 री च्या आसपास दोघांची वयं असतील..त्यांची मुलं बाळं बहुदा मुंबईकडे स्थायिक असावी..काही निमित्तानेच त्यांचं इथे येणं होतं. पण सुख वस्तू कुटुंब आहे..आजोबा तसे ठणठणीत, अजूनही कार्यरत आहेत..आजींना वयोमानानुसार काही तक्रारी आसल्यातरी घरातल्या घरात का होईना हिंडत्या फिरत्या आहेत..

    बंगल्या मागच्या outhouse मधे त्यांचं मदतनीस कुटुंब राहतं..नवरा बायको आणि त्यांची 2 लहान मुलं..मुलगा साधारण 5-6 वर्षांचा आणि मुलगी 2 वर्षांची..आपलंच घर आणि हे आपलेच आई वडील समजून हे दोघे घरात सगळी व्यवस्था पाहतात..बंगल्याची स्वच्छता, स्वयंपाक पाणी , बाहेरची महत्वाची कामं..ते अगदी आजोबा कामावरून आले की त्यांची ब्रीफकेस घेऊन येण्यापर्यंत सगळं प्रेमाने करताना मी पाहिलंय..जसा या दोघांना घरचा लळा लागला आहे त्याहूनही जस्तं लळा या दोघा आजी आजोबांना त्यांच्या मुलांविषयी लागलेला दिसतो..

    5 वर्षांचा आदर्श आणि 2 वर्षांची आरोही जणू काही आपलीच नातवंड आहेत अशी माया हे दोघं आजी आजोबा करत असतात त्यांच्यावर..आदर्श चा अभ्यास घेणं आजी कौतुकाने करत असतात आणि आपलाच अधिकार समजून त्याला ऐकलं नाही तर रागेही भरतात..आरोही झोपाळ्यावर बसलेली असेल तर आजोबांचं जातीने लक्ष असतं..आरोही तिच्या बोबड्या आवाजात आssssssदी अशी हाक मारते तेव्हा आजी अगदी प्रेमाने तिला ओ बाळा...अशी साद देतात..आजोबा आरोही मागे पळून तिला एक एक घास प्रेमाने भरवतात..आजोबा कार्यालयाच्या गाडीतून संध्याकाळी घरी आले की या दोन नातवंडांना गाडीत बसवून कधीतरी चक्कर मारूनही आणतात..

    हे कुटुंब कामाला येण्याअगोदर दुसरं असंच एक चौकोनी कुटुंब इथे काम करायचं..त्याही मुलांचे खूप लाड या आजी आजोबांनी केलेत..

   लळा..किती गोड भावना..त्याचं प्रत्यक्ष रूप मला या आजी आजोबांमधून दिसतं..ही आपल्याकडे काम करणा-यांची मुलं..आपली रक्ताची नातवंड नाहीत..आपल्या सामाजिक प्रतिष्ठेत हे बसत नाही वगैरे विचार कधी शिवलेही नसतील..

   असाच अनुभव मला बृनो बद्दल आला..बृनो..आमच्याच समोरच्या दुस-या घरातला पाळीव कुत्रा...ज्यांचा कुत्रा होता ते नोकरी निमित्त दिवसभर घरी नसत..बृनो साहेब स्वच्छंदी..तो मोकळाच असायचा..त्यांचं फाटक ओलांडून मस्तं बाहेर फिरून यायचा..ओळख झाल्यावर तो आमच्या अंगणातही येई..मी त्याच्या साठी dog buiscuits आणून ठेवली होती..बृनो आला की त्याला 2-3 buiscuits द्यायची की बृनो खूष..नंतर नंतर तर मी माझ्या घरातून बृsssनो करून हाक मारली की तो टुणकन उडी मारून येत असे..एकदा आला की त्याला मुळी परत जायलाच आवडत नसे आणि भरपूर लाड करून घेई..काही कारणाने बृनोला ओळखीच्या दुस-या कुटुंबाकडे सुपूर्द केल्या मुळे पुन्हा तो मला कधीही भेटला नाही..ज्या दिवशी तो इथून गेला त्या दिवशी मला रडू कोसळलेलं आठवतं मला..आमचा बूझो गेल्यानंतर बृनो माझा खास दोस्त होता..अजूनही त्याची आठवण येते..

असाच लळा लागल्याचा अनुभव एका कुत्र्याच्या पिल्लाबाबत माझ्या आई बाबांना आला..या पिल्लाला आईचं दूध नीट मिळालं नसल्यामुळे ते कृश आणि अशक्त होतं..आई बाबांनी त्याला जमेल तसं खायला प्यायलाही दिलं..रोज झाडांना पाणी घालायला बाबा उतरले की हे पिल्लू आजू बाजूला येऊन वावरायचं..पण काही दिवसात त्याची तब्ब्येत खालावली..ते काहिही खाईना..जवळ येईना..बचाव कार्याच्या स्वयंसेवकांनी तपासून सांगितलं की फार जगू शकत नाही..आणि त्याच दिवशी ते गेलं..आईबाबांना या काही दिवसात ते पिल्लू लळा लावून गेलं..

   निसर्गाने दिलेल्या अमूल्य भेटींपैकी ही एक गोड भेट आहे..लळा..आपण कसे दुस-या जीवाशी जोडले जातो याचा उलगडा आपल्यालाच होत नाही..आणि लळा एकदा लागला की आपण त्यातून स्वत:ला सोडवूनही घेऊ इच्छित नाही..ही भावना आपल्याला , आपल्या नकळत समृद्ध करत जाते..आणि ही समृद्ध्ता काय हे शब्दात व्यक्त करताच येत नाही..नाही का?

gauripawgi.blogspot.com