कुकर

   आज सकाळी चहा घेत बसले होते..गॅस वर कुकर लावला होता..हा कुकर माझ्या सासुबाईंचा अत्यंत लाडका..20 एक वर्ष तर नक्कीच झाली असतील त्याला..बरोबर आहे..आपण आपल्या कष्टाने घेतलेल्या वस्तू किंवा भेट म्हणून मिळालेली वस्तू जपून वापरतोच..वय झाल्यावर जसे म्हाता-या माणसांचे दात त्यांना अच्छा करतात तसंच या कुकर चे स्क्रु एक एक करून याला टाटा करत करत साश्रू नयनांनी निरोपही देतात..पण घरात वापरायला दुसरा कुकर असला तरी हा कुकर सासूबाईंना प्राणांहून प्रिय आणि म्हणूनच डॉक्टर जसा रुग्णाला वाचवायचे आटोकाट प्रयत्न करतात तसेच प्रयत्न माझ्या सासूबाई या कुकर ला वाचवण्यासाठी करत असतात..त्याचे स्क्रु पुन्हा पुन्हा बसवून आणतात..वाफ धरत नसली की रिंग बदलतात..नाही नाही..चुकलं..बसवून आणायला सांगतात ..कुणाला? अहो असं काय करताय..'क्षणाचा सवंगडी आणि अनंतकाळचा गडी'...ओळखलं असेलंच तुम्ही.. नवरा..
   आणि माझे सासरे अगदी निमुटपणाने दर वेळी तितक्याच उत्साहाने कुकर दुरुस्त करून आणतात..माझ्या मनात नेहमी विचार येतो..एकदा तरी सासरे वैतागले असतील..की नाही बाबा मी नाही जाणार..नवीन कुकर आणू आपण आता..पण कसं काय देव जाणे, सासूबाई त्यांना convince करतातच," हा माझा पुरण शिजवायचा कुकर आहे..यात पुरण छान शिजतं.."...आता जगातला हाच तो एकमेव कुकर कसा असेल ज्यात पुरण छान शिजतं असा निरागस प्रश्न सासरे बुवांना कधी पडू नये.?..पण गोड खाण्याचे शौकीन असणारे माझे सासरे 'पुरण' हा शब्द ऐकून पाघळत असावे..कारण पुरण पोळी त्यांचा weak point.. आपण कुकर दुरुस्त करून आणला नाही तर ही बाई रागवून पुरणपोळ्या करणार नाही या दहशतीमुळेच का काय तेही तितक्याच उत्साहात हा कुकर दुरुस्त करून आणतात..
   पण सर्वात जास्तं कौतुक मला त्या कुकर चं वाटतं..साहेबांना दुरुस्त करून आणलं की तो ज्या ऐटीत शिट्या मारतो म्हणून सांगू..!! या कुकर मधे आणि आमच्या आजोबांमधे (माझे आजे सासरे..वय वर्ष 93) मला नेहमी साम्य वाटतं..गेल्यावर्षी आजोबा बरेच आजारी पडले..admit करावं लागलं..वय लक्षात घेता तब्येत गंभीर होती..आम्ही जेवायला बसलो असताना फोन वाजला..आजोबा serious..hospital ला येऊन भेटून जा..आम्ही मनाची तयारी केली..hospital ला पोहोचलो..बघतो तर काय!आजोबा टुणटुणीत..पूर्ण शुद्धीवर..bp नॉर्मल..pulse नॉर्मल..आणि मस्तं बोलत बिलत होते..welcome सिनेमा मधल्या rdx सारखं 'हम कहीं नही जा रहे...अभी हम जिंदा हैं" म्हणत 8व्या दिवशी discharge मिळून घरी परत आले..सुदैवाने आता तब्येत ऊत्तम आहे.
   आमचा कुकर सुद्धा थोडे फार उपचार घेतल्यानंतर असाच टुणटुणीत होतो..मग ऐट बघायला हवी त्याची..ISRO चे आपण PSLV  यान आहोत  आणि आता बुडाला आग लागल्यावर आपण हे गगन भेदून चंद्रावर जाणार असंच त्याला वाटतं..अशापद्धतीने तो संपूर्ण हादरतो आणि मग शिट्या मारतो..गेल्या जन्मी हा कुकर नक्कीच अवकाशातलं यान असावा आणि यानाचे थोडे गुणधर्म घेऊन हा या जन्मी कुकर झाला असावा असं मला नेहमी वाटतं..पुन्हा काही दिवस साहेब ऐटीत काम करतात...कुकर लावताना पुन्हा वाफ जाते..पण सासूबाई हार मानत नाहीत..काहीतरी करून त्या कुकर ला पुरण शिजवायला लावतातच..
   अहो थोडक्यात काय..यंत्र असो वा माणुस..सतत स्वत:ला थोडं थोडं दुरुस्त करत रहायचंय..कधी तरी खचायला होणारंच आहे..24×7 खूश असं कुणीच राहू शकत नाही..पण हो, खचल्या सारखं वाटेल तिथेच स्वत:ला पुन्हा सावरायचं..एखादं पुस्तक वाचायचं..एखादा सिनेमा पहायचा..मस्तं कॉफी घ्यायची किंवा सरळ झोपायचं..किती तरतरी येते याने..मनावरचं मळभ काही काळ तरी दूर करता येतं..पुन्हा low वाटलं की पुन्हा यातून बाहेर काढायचं..हा कुकर स्वत: स्वत:ला दुरुस्त नाही करू शकत..पण माणसामधे ती ताकद आहे..प्रेमाची कितीही माणसं जवळ असली मदत करायला तरीही शेवटी आपलं आपल्यालाच सावरायचंय हे पक्क लक्षात असू द्या..स्वत:ला हारू द्यायचं नाही म्हणजे नाही..अगदी आमच्या या जुन्या कुकर सारखं..दरवेळी दुरुस्त व्हायचं आणि दुप्पट उत्साहात शिट्या मारायच्या..
   करून बघा नक्की.....

gauripawgi.blogspot.com

इमेज सौजन्य: गूगल